Σεπτίμιος Σεβήρος, Λούκιος

(Lucius Septimius Severus). Ρωμαίος αυτοκράτορας (Λέπτις Μάγκνα 146 μ.Χ. - Υόρκη 211). Συγκλητικός επί Μάρκου Αυρήλιου και διοικητής πολλών επαρχιών, μετά τη δολοφονία του Περτίνακος (193) ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας από τις λεγεώνες. Από μερικούς ιστορικούς θεωρείται ηγεμόνας με ανατολικές τάσεις, ενώ άλλοι τον χαρακτηρίζουν συντηρητικό με ρωμαϊκή νοοτροπία και πολιτική· στην πραγματικότητα, προσπαθώντας να εξισορροπήσει την αυτοκρατορική και τη συγκλητική εξουσία και το παράδειγμα των Αντωνίνων, κατόρθωσε να αποφύγει τις υπερβολές των αμέσων προκατόχων του και να κυβερνήσει με φρόνηση. Για να σταθεροποίησει την εξουσία του στην Ιταλία επιχείρησε μια εκστρατεία εναντίον των Πάρθων (197-202), που του επέτρεψε να ενισχύσει τα σύνορά του. Τα δημόσια έργα που κατασκεύασε μαρτυρούν τη λαμπρότητα στην οποία έφτασε η Ρώμη κατά την αυτοκρατορία του. Πέθανε κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας στη Βρετανία το 211, δηλητηριασμένος ίσως από τον Καρακάλλα. Θάφτηκε στη Ρώμη και θεοποιήθηκε. Προτομή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Λούκιου Σεπτίμιου Σεβήρου (Μουσείο Λούβρου, Παρίσι).